دنیای با تو

از این روزها مرا جای دگر چیست؟ 

 کجاباشد که دنیایش به رضوان تو ارزد؟

جهانم را گلستان کرده ای تو

گلستانت به رضوانش نبخشم

نخواهم من که رضوان را نخواهم 

تو عرش عاشقانش ...... تو تخت پادشاهی

تو از جانب حق ، خدای عاشقانی

بیا جانم ..... بیا.....جانم فدایت 

که این جان بی تو جانانی ندارد

بیا و جان من بستان که بی تو ،نفس نائی ندارد

تو گرجانم بیایی ،همه جان را نفس در جان تو ریزم

دلم بردی ،نفس را هم به دل بر

که من بی تو دگر جانی ندارم

بیا دل را از تاریکی هجر، نوا ده

نوا آنکه شود جانم به جان  دلبر من 

به انجا که دلم بود و هنوز هست 

ببر با خود دل شیدا و تنهام

که گر باشی دلم شیداس نه تنها

Ms